Ook in de jaren ’70 had België verschillende Iron Dames waaronder “Christine”. Christine Beckers nam viermaal deel aan de 24 Uur van Le Mans. Ze won haar klasse in 1974 samen met Yvette Fontaine en de Française Marie Laurent en maakte in ’76 en ’77 deel uit van het team Inaltera, waar Jean Rondeau de drijvende kracht achter was. Haar broer Lucien racete zelf onder het pseudoniem “James” en vertegenwoordigt de Club ACO Belgium.
(Foto’s: collectie Lucien Beckers – ACO België – Peter Crauwels)
Lucien, welk gevoel kwam bij je op toen je in de jaren ‘70 je zus in een prototype zag stappen om het Circuit de la Sarthe op te rijden?
“Ik voelde vooral veel trots. In die tijd gebeurden vaak ongevallen met zware gevolgen, maar het was onze passie en ik wist dat ze gelukkig was als ze achter het stuur zat. Ik heb enkel de editie van 1974 kunnen meemaken. In 1973 was ik er ook en volgde de voorbereidingen, maar voor de wedstrijd kon ik niet blijven omdat ik dat weekend zelf in Chimay racete. In 1974 stond ik in Mulsanne aan de telefoon, waar de teams toen nog via borden info aan de rijders doorgaven.”
Christine, kan je ons even meenemen naar 1977 en je bijzondere tweede deelname met Inaltera?
“Het blijft voor mij een uitzonderlijke editie met een zeer krachtige wagen uit Groep 6. Op de rechte lijn van Les Hunaudières, toen nog zonder chicanes, bedroeg mijn topsnelheid 325km/u. Lella Lombardi en ik reden in de top-5 tot, rond 11 uur ’s avonds, de wielen door een technisch probleem blokkeerden en ik plots ook geen verlichting meer had. Het gebeurde op dat snelle deel van het circuit. Ik had geen idee hoeveel keer ik rond ging want het was pikdonker. De wagen kwam gelukkig net naast de vangrails tot stilstand, en zelfs in de goede richting. Ik keek eerst of er geen andere auto’s achter mij aankwamen, maar dat was gelukkig niet het geval.”
“Ik dacht onmiddellijk aan een elektrische panne, want de elektrische doos was de zwakke plek van de Inaltera. In de werkplaats had ik gezien hoe men dit onderdeel verving en we hadden een reserveonderdeel en het gereedschap aan boord. Ik verving het stuk en nam opnieuw plaats. De wagen leek terug te starten, maar viel onmiddellijk opnieuw stil. Bij een nieuwe poging raakte ik een zekering en op dat moment bleef de motor wel draaien. Daarom leek het een kortsluiting in deze zekering en besloot ik om ze uit te schakelen. Ik knipte de draden door met een tang. Ik moest ze strippen, maar kon niet meer knippen want dan bestond de kans dat ik ze niet meer aan elkaar kon zetten. Ik heb het strippen daarom met mijn tanden gedaan. De wagen startte en ik vertrok.“
“Niemand had verwacht dat ik naar de pits zou terugkeren, maar het lukte toch. We verloren twee uur en werden uiteindelijk elfde. Het was één van mijn mooiste momenten in de autosport. Ik heb in februari dit jaar de scène zelfs moeten naspelen voor een film over het honderdjarig jubileum van de 24 Uur van Le Mans.”
- 1973 Chevron B21/23 “Christine”-Roger Dubos-Pierre Pagani – opgave
- 1974 Chevron B23 “Christine”- Yvette Fontaine – Marie Laurent – (winnaar klasse 2 liter)
- 1976 Inaltera LM “Christine” – Jean Rondeau – Jean-Pierre Jaussaud – 21ste
- 1977 Inaltera LM “Christine” – Lella Lombardi – 11de
