Op 27 maart van dit jaar had de Oostenrijker Ferdinand Habsburg een zwaar ongeval met de Alpine A424 tijdens tests in Motorland Aragón. Hij brak daarbij twee wervels en stond voor een zwaar herstel, dat hem enkele maanden aan de kant hield. Aan het einde van het seizoen in Bahrein sprak Autosportwereld met hem, en het verhaal van zijn comeback bleek perfect te passen bij deze kerstperiode. Het gesprek met de 27-jarige Habsburg, die zijn carrière ooit in de Benelux Formula Renault begon, ging over veel meer dan racen alleen.
Foto’s: Alpine
Hoe moeilijk was dit jaar?
“Ik ben erg bevoorrecht dat mijn brein snel dingen vergeet. Ik onthoud vooral de mooie momenten, zoals de band met mijn zus, die in de periode van mijn herstel nog veel hechter is geworden. Maar ook de continue communicatie met het team, dat me constant heeft ondersteund, was bijzonder waardevol. Mijn comeback was een zeer speciaal moment. De moeilijke momenten waren er ook, en in het bijzonder het opnieuw in de auto stappen. Ik had echt angst om weer te rijden. Mijn hersenen vertelden me dat, mocht ik opnieuw een ongeval hebben, de gevolgen zeer zwaar zouden kunnen zijn.
In de beginfase van mijn herstel stelde ik mezelf meermaals de vraag of dit beroep al die risico’s wel waard is. Ik hou enorm van autoracen en ben erg bevoorrecht dat ik dit als mijn beroep mag uitoefenen. Maar is het dat allemaal waard om je leven op het spel te zetten?
Ik herinner me in dat verband nog goed dat, toen ze me in maart uit de auto haalden, ik opgelucht was dat ik mijn knieën voelde. Dat was een enorme geruststelling. Maar vrijwel meteen daarna dacht ik: als ik nu nog eens crash, kan het veel erger zijn. Ik begon te huilen, alleen al bij de gedachte dat ik misschien niet zou kunnen dansen op mijn eigen huwelijk of later niet met mijn kinderen zou kunnen spelen. Op dat moment was ik duidelijk niet klaar om dat risico te nemen. Ik zag het einde van mijn racecarrière voor me.”
Wilde je dan stoppen?
“Ik zag dat zo, ja. Het keerde eigenlijk pas weer in São Paulo. Daar genoot ik plots weer met volle teugen van het racen, misschien meer dan ooit tevoren, en nu kijk ik echt uit naar de toekomst. Het moment van bevrijding zelf kwam toen ik de pitlane-begrenzer in Brazilië uitzette. Dat is een moment van ultieme vrijheid. Het voelt alsof je ouders je afzetten in een speeltuin waar alles mogelijk is.”
Hoe ervoer je Le Mans?
“Iedereen raadde me aan om nog niet aan die race deel te nemen, en ik had ook nog heel veel pijn. Misschien lijkt het ergens een geluk bij een ongeluk, althans voor mij, dat die race voor ons niet erg lang duurde. Maar tegelijkertijd was het ook erg bitter, want de voorbereiding op Le Mans was zwaar, vooral fysiek. Het voelde alsof het allemaal voor niets was geweest. Uiteraard had ik gehoopt dat de race uiteindelijk langer zou hebben geduurd.”
Op welke manier was je geloof belangrijk in die periode?
“Mijn geloof is altijd belangrijk voor me, zeker in moeilijke periodes. Maar wat me nog meer kracht gaf, was het aantal mensen dat voor me gebeden heeft en er voor me was. Ik heb eerder een moeilijke periode doorgemaakt, en ook toen speelde de steun van mensen, of het feit dat ze voor je bidden, een grote rol. Tijdens deze zware en pijnlijke revalidatie, waarin ik opnieuw moest leren lopen, voelde ik opnieuw hoe enorm die kracht is die van anderen uitgaat.”
Op sociale media gaf je ook aan hoezeer je jongere zus Gloria, je tijdens die revalidatie heeft geholpen?
“Zij moest me aankleden en helpen wassen… Dat zijn mentaal erg zware momenten. Anderzijds is het je openstellen voor hulp van anderen een enorm waardevolle ervaring. Je moet dat echt leren. Mijn zus is voor mij een fantastische persoon, duizendmaal cooler dan ik ben (lacht). Ik ben zo gelukkig dat ik haar heb. Ze heeft veel meegemaakt, onder meer door haar professionele engagement. De oorlog in Gaza heeft haar bijvoorbeeld enorm geraakt. Ze woonde een tijdje in Ramallah. Terwijl er in de wereld oorlogen zijn, gaan wij racen… Zij heeft vrienden die hun huizen zijn kwijtgeraakt, en ze verloor zelfs mensen met wie ze heeft gestudeerd. En wij klagen soms over een nieuw setje banden. Zij is van ons twee degene die de belangrijke dingen doet, net als mijn oudere zus die moeder van twee kinderen is (de echtgenote van Jérôme d’Ambrosio nvdr.)”
Meer over Gloria Habsburg: https://www.instagram.com/fhabsburg62/p/DBJvO8qNNMj/?img_index=1
Dit bericht op Instagram bekijken
En vandaag race je weer?
“Ik vecht weer mee op het hoogste niveau van de uithoudingsracerij, en dat is geweldig. Ik ben heel dankbaar dat ik mijn fysieke capaciteiten volledig heb teruggekregen, dat is echt ongelofelijk. Er waren momenten waarop ik alles haatte. Ik wist dat ik tijdens mijn periode van revalidatie veel zou missen, en dat was erg frustrerend. Vergelijk het met een student die voor zijn eindexamen niet naar de les mag of kan gan. Toen ik voor het eerst weer in de auto stapte, voelde het alsof ik niet meer kon rijden. Maar doordat ik me volledig openstelde, leek het leerproces intenser en sneller te gaan en dat werpt nu zijn vruchten af.”
Ferdinand Habsburg zal ook in 2025 voor Alpine in het FIA WEC uitkomen.
