Andrea De Adamich ging deze week in alle stilte van ons heen. De Italiaan was een een voormalige F1 rijder, die ook na zijn passage in de koningsklasse actief bleef in de racewereld. De Adamich werd 84 jaar oud.
(foto: wikimedia, CC-by-sa/2.0/Lothar Spurzem)
Andrea Lodovico de Adamich werd geboren op 23 oktober 1941 in Genua, Italië. De Adamich begon zijn carrière in de motorsport in de vroege jaren 1960. Na een leertijd in de Italiaanse Formule 3 won hij in 1966 het Europese toerwagenkampioenschap op Alfa Romeo 1600 GT, en in 1968 het toch wel hoog aangeschreven Argentijnse Formule 2 kampioenschap, de “Temporada”. Het bracht De Adamich in het vizier van de F1 bazen. De Italiaan werd gezien als een gedegen rijder met talent en doorzettingsvermogen.
De Adamich maakte zijn Formule 1-debuut in 1968 in de Zuid-Afrikaanse Grand Prix voor, hoe kan het anders… Ferrari. Een zwaar ongeval later in het seizoen, in de trainingen voor de “Race of Champions” op Brands Hatch zette hem aan de kant, en uit de gratie van de ‘Commendatore’. De Adamich maakte desondanks zijn comeback, en reed 30 wedstrijden in de F1, o.a. voor McLaren (1970), March (1971), Surtees (1972) en Brabham (1973). Telkens speelde zijn connectie met Alfa Romeo en hun twaalfcylinder-motoren een rol. Een vierde plaats (GP België, Zolder, 1973) was zijn beste resultaat. Groot-Brittanië was hem niet gunstig gezind… Later in het seizoen zorgde een ongeval met meerdere wagens in de openingsronde van de Britse Grand Prix op Silverstone, voor zware verwondingen aan zijn benen.
Deze keer was er geen comeback. Na een jaar revalideren keerde De Adamich terug naar zijn eerste liefde: het toerwagenracen. Daarnaast nam hij ook deel aan diverse F5000-wedstrijden, sportwagenraces en Le Mans, en werd commentator voor de Italiaanse televisie. Het leverde hem binnen Italië heel wat bekendheid en respect op. Hij speelde ook een voorname rol binnen het met Alfa Romeo gelinkte N.Technology.
