Tom Van Rompuy mocht met zijn teamgenoten Charlie Eastwood en Rui Andrade naar de derde podiumtrede van de felbevochten LMGT3-klasse. Bij de drie edities die hij reed, zag de Antwerpenaar telkens de finish en hij stond twee keer op het podium. Van een mooie statistiek gesproken! We spraken een zeer tevreden Tom Van Rompuy net na de ceremonie.
“Op het podium staan blijft schitterend. Begin deze week had ik het niet gehoopt met het pakket dat we hadden. We zijn van onze eigen mogelijkheden uitgegaan en hebben strakke foutloze stints gereden. Ik moet een dikke pluim geven aan TF Sport. Zij hebben de perfecte strategie uitgestippeld en de pitstops tot de perfectie uitgevoerd. Eigenlijk was het de perfecte race.”
“Door de lagere topsnelheid die we hadden, moesten we echt elke ronde in de bochten aanvallen om in hetzelfde ritme van rondetijden te blijven als de wagens met een hogere topsnelheid. Ik had ook een grotere ‘drop off’ tijdens de nacht verwacht voor onze wagen, afgaand op de trainingen. We zagen dat enkele andere wagens, zoals de Lexus en de BMW, in het donker tot leven kwamen. Tijdens de wedstrijd was dit echter gelukkig niet het geval en konden we redelijk goed gelijke tred houden.”
Je reed in de beginfase ook vier stints achter elkaar.
“Het plan was eigenlijk om een triple te doen. Het team vroeg of ik nog fris was en ik voelde me nog prima. Daarom beslisten we om voor die vierde te gaan. Mijn eerste stint was op de banden waarmee Charlie de start had genomen en dan heb ik drie stints op hetzelfde setje afgewerkt. Ik had dan al wat meer van mij verplichte rijtijd afgewerkt en we konden zo een set banden sparen voor later in de wedstrijd. De degradatie van de banden op de Corvette was heel goed. We konden tot de derde stint binnen de seconde van onze rondetijden blijven.”
Wanneer begon je in het podium te geloven?
“Toen we rond de derde à vierde plaats aan het circuleren waren. Op dat moment was er nog zestal uur te gaan en met de ervaring besef je wel dat je dan maar heel voorzichtig enthousiast mag zijn. Er kan altijd iets gebeuren.”
“Naarmate de uren vorderden, zagen we de pitsequentie van de wagens rondom ons terugkomen. Bij onze laatste pitstop wisten we dat we nog een korte tankstop moesten doen op een twintigtal minuten van het einde. Het team berekende dat de Aston Martin ook nog kort moest bijtanken voor een tweetal ronden. Gelukkig kwam er geen neutralisatie, want dan hadden zij vermoedelijk niet meer moeten tanken en waren ze voor ons geëindigd. Toen de Aston de pits in dook gaf dat een verlossend gevoel.”
