Dit jaar is het precies 60 jaar geleden dat Jim Clark autosportgeschiedenis schreef. In 1965 werd hij voor de tweede keer F1-wereldkampioen, nadat hij eerder datzelfde jaar al de Indy 500 had gewonnen. Niemand deed hem dat ooit na. We blikken even op dat recordjaar terug.
Op 1 januari 1965 begon het F1-seizoen op het Prince George Circuit in Zuid-Afrika. Jim Clark zette meteen de toon door zich in de vernieuwde Lotus 33 met bijna een seconde voorsprong de polepositie te behalen. In de race was hij oppermachtig en finishte hij ruim een halve minuut voor regerend wereldkampioen John Surtees en Graham Hill. Hoewel de tweede ronde van het kampioenschap pas bijna vijf maanden later in Monaco zou plaatsvinden, bleef Clark niet stilzitten. Hij schreef in de tussentijd onder meer de Syracuse Grand Prix en de Sunday Mirror Trophy op Goodwood op zijn naam.
Weg van Monaco, op naar Indianapolis
Clark verscheen uiteindelijk niet aan de start van de Grote Prijs van Monaco. Lotus trok zich na een conflict over de startplaatsen terug. In plaats daarvan besloot het team aan de Indy 500 deel te nemen. Clark had eerder al indruk op Indy gemaakt met een tweede plaats in 1963 en een polepositie in 1964, die toen in een uitvalbeurt eindigde. In 1965 startte hij vanaf de tweede plaats en schreef geschiedenis door als eerste rijder ooit de grens van 160 mijl per uur te doorbreken over zowel een enkele ronde als een vier-ronden run. Na een kort duel met A.J. Foyt nam hij de leiding, die hij niet meer afstond. Met 190 van de 200 ronden aan kop boekte Clark een overtuigende zege en werd hij de eerste buitenlandse winnaar van de race sinds 1916.
Terug naar Europa
Na zijn avontuur in Amerika keerde Clark naar Europa terug, waar hij de Grote Prijzen van België en Frankrijk op zijn naam schreef. Op Silverstone leek hij opnieuw op weg naar een dominante overwinning, totdat zijn Lotus motorproblemen kreeg. Hij verloor vermogen, maar slaagde erin de overwinning over de streep te trekken. Een week later in Zandvoort behaalde hij zijn vijfde overwinning in vijf starts. Op de Nürburgring kon hij zijn wereldtitel veiligstellen. Tijdens de kwalificatie was hij ruim drie seconden sneller dan Jacky Stewart. In de race leidde Clark van start tot finish en won met een comfortabele marge van 23 seconden op Hill. Clark werd daarmee de eerste rijder die in hetzelfde jaar zowel de F1-wereldtitel veroverde als de Indy 500 won. Daarnaast won hij datzelfde jaar ook het Europese en het Britse F2-kampioenschap. Niemand anders had dit ooit eerder gepresteerd.
In 1968 kwam Jim Clark om het leven bij een crash in een Lotus 48 tijdens een F2-race op het circuit van Hockenheim. Het ongeluk werd vermoedelijk door een klapband veroorzaakt. In zijn carrière behaalde Clark 33 poleposities en 25 overwinningen in de F1. Hij werd twee keer wereldkampioen.
Foto: F1
