Het stof van de 24 uur van Le Mans is nog maar net gaan liggen en het is alweer tijd voor de 24 Uur van Spa. De 24 Uur van Spa viert dit jaar zijn honderdste verjaardag. In 1924 vond de legendarische race, die nu voor de 76ste maal wordt verreden, voor het eerst plaats. De verjaardag wordt groots gevierd met vele nevenevenementen, tentoonstellingen en races voor historische wagens die geschiedenis in de Ardennen hebben geschreven.
Hoewel het belangrijk is om het verleden te herdenken, blijft het heden de belangrijkste focus. Spa is pas de tweede race van het seizoen in de Endurance Cup van de Fanatec GT World Challenge Europe powered by AWS, maar wel de wedstrijd die de meeste punten oplevert.
Het succesvolle Belgische team zet zijn gebruikelijke drie BMW M4 GT3 in. In wagen #46, die vierde werd in Frankrijk, zitten Raffaele Marciello, Maxime Martin en Valentino Rossi, terwijl wagen #32 wordt toevertrouwd aan Sheldon van der Linde, Dries Vanthoor en Charles Weerts. In wagen #30, die uitkomt in de Bronze Cup in de OQ by Oman Racing-kleuren, krijgen Ahmad Al Harthy, Sam De Haan en Jens Klingmann gezelschap van Calan Williams. Om deze speciale editie alle eer aan te doen, krijgen de auto’s #32 en #46 een speciale livery, geïnspireerd op de emblematische BMW-look uit de jaren ‘80 en ‘90 met onder meer Thierry Tassin achter het stuur.
Het doel van Team WRT is om mee te strijden aan de top, een derde overwinning te behalen en BMW een 26ste zege in Spa te bezorgen. Bij de Duitse fabrikant staat de teller in de 24 uur van Spa ondertussen immer als op 25. De eerste kwam er in 1965, met een BMW 1800ti bestuurd door Pascal Ickx en Gérard Langlois. Het jaar daarop reden de winnaars met een BMW 2000ti, met Hubert Hahne en een andere Ickx, een 21-jarige Jacky die de grote kampioen zou worden die we kennen. Jacky is dit jaar de officiële starter van de race en zal de officiële openingsronde voor de race rijden in gezelschap van zijn broer Pascal, de oudste nog levende winnaar van de race.
WRT huisvest een aantal ex-winnaars
Bij een speciale gelegenheid als de 24 uur van dit jaar is het interessant om te horen wat voormalige winnaars zeggen over deze unieke race en wat hun band ermee is. Voormalige racewinnaars, dat zijn er nogal wat bij Team WRT, te beginnen met degenen die vandaag de dag managementfuncties bekleden. Pierre Dieudonné, Kurt Mollekens, Thierry Tassin en Vincent Vosse: samen kunnen ze bogen op niet minder dan 65 deelnames en acht overwinningen.
Team Principal Vincent Vosse is waarschijnlijk de persoon bij Team WRT die het meest emotioneel verbonden is met de race: “Ik ben een paar kilometer van het circuit opgegroeid en ging als kind al naar Spa-Francorchamps om naar de races te kijken. Dat is waar en hoe mijn passie voor motorsport is begonnen. De 24 uur was altijd een speciale race, met het grootste publiek. Dus om eraan deel te nemen was een droom die in 1995 werkelijkheid werd, en om hem te winnen was de bekroning van mijn ambitie. Toch won ik de race pas bij mijn achtste poging, in 2002, met een Larbre Chrysler Viper, en in de zeven eerdere deelnames finishte ik de race maar één keer. Dat laat zien hoe moeilijk het kan zijn om in deze race te slagen. Daarna behaalde ik nog drie podiumplaatsen en één polepositie. Ik miste nipt een tweede overwinning in 2004, toen we aan de leiding reden in een Ferrari maar werden afgeremd door een technisch probleem. Mijn laatste race was in 2010, toen ik stopte met racen om me volledig te richten op het Team WRT-project. Om opnieuw te winnen in 2011 en 2014, als team, nadat we het vertrouwen hadden gewonnen van een groot automerk, was magisch. Sindsdien hebben we altijd vooraan meegedaan. We willen weer winnen!”
Sportief directeur Pierre Dieudonné heeft ook een lange relatie met ‘de race’, 17 starts als coureur, één meer dan Vosse, en iets om meteen recht te zetten: “In de boeken en op internet sta ik vermeld als drievoudig winnaar, maar dat klopt niet. De verwarring komt doordat ik in 1974-75, toen de BMW 3.0 CSi van Luigi Racing won, wel officieel was ingeschreven, maar als reserverijder, en niet achter het stuur van de winnende auto’s zat. Ik won in 1981 met de Mazda RX-7 samen met Tom Walkinshaw. Een memorabele overwinning in vele opzichten: het was de eerste overwinning van een Japanse fabrikant, bovendien met een auto die niet in de topklasse reed en uitgerust was met een wankelmotor. Het was ook de laatste overwinning van een team met twee rijders en de eerste keer dat een on-board camera werd gebruikt in de live feed van de Belgische TV. Ik had de kans om twee heel verschillende periodes van de 24 uur mee te maken, want ik reed zowel op het oude circuit als op het nieuwe circuit. Het oude veertien kilometer lange circuit was erg snel en beangstigend, vooral ’s nachts of bij slecht weer, en er gebeurden vaak enorme ongelukken. Fouten en problemen met de auto vermijden was een noodzaak, want je kon een zeer hoge prijs betalen. Tegenwoordig is de race heel anders, het is een 24 uur durende sprintrace geworden. Je moet nog steeds een foutloze race rijden, maar met de auto’s van tegenwoordig kun je de hele race tot het uiterste gaan.”
Ook Thierry Tassin en Kurt Mollekens
Sporting Director voor het Hypercar-programma Thierry Tassin is niet betrokken bij de Crowdstrike 24 uur van Spa, maar hij is wel het Team WRT-lid met de meeste starts, negentien, in de race en de meeste overwinningen, vier, allemaal behaald achter het stuur van een BMW: de 635 CSi in 1983 en 1986, de 318is in 1994 en de 320i in 1996. Hij rijdt deze week in een BMW 635 CSi tijdens de nevenraces en onderstreept daarmee een ander belangrijk aspect van de 24 uur: “Het is tegenwoordig de grootste GT-race ter wereld, maar het is altijd een enorm evenement geweest, met een enorme weerklank. In mijn tijd was het een evenement dat werd overspoeld door toeschouwers en dat door de Belgische pers en media als geen ander race-evenement werd verslagen. Voor een Belgische rijder kon het winnen van de 24 Uren de springplank zijn naar een professionele carrière. In mijn geval was dat zo, toen ik voor het eerst won in 1983. Ik racete toen in eenzitters op hoog niveau, Formule 2, maar ik leefde in een moeilijke periode en was nauwelijks bekend buiten autosportkringen. Door de 24 uur te winnen kreeg mijn carrière een nieuwe impuls en werd ik van de ene op de andere dag een publiek figuur. Ik moet zeggen dat het zien van de inval van het publiek op het circuit vanaf het podium iets is dat me de adem benam en dat ik nooit zal vergeten.“
Teammanager Kurt Mollekens, met twee overwinningen uit veertien deelnames, kijkt geamuseerd terug op zijn prestaties: “Ik won de laatste editie van het toerwagentijdperk, in 2000 met een Peugeot, en de laatste race met GT1-auto’s, in 2009 met een Corvette, dus ik zal Stéphane Ratel vragen me te laten weten wanneer hij besluit GT3’s te laten vallen.“
Afgezien van de grappen maakt hij een interessante analyse van de moderne tijd: “De race is enorm geëvolueerd, het is veel moeilijker om hem vandaag de dag te winnen, want hij heeft een complexiteit bereikt die niet alleen een echte teamprestatie vereist, maar ook perfectie in elke fase en in elk detail. Dit heeft voor een groot deel te maken met het feit dat dit een 24-uurs sprintrace is met meer dan 60 auto’s uit dezelfde klasse. Hier heb je geen verschillende autoklassen, de meer dan 60 auto’s hebben allemaal dezelfde prestaties, acceleratie en remkracht, dus het racen is extreem zwaar en inhalen erg moeilijk, je zit allemaal op hetzelfde tempo en tot de limiet voor 24 uur.“
