Het was een aangekondigde zege. Het scenario verliep perfect en het feestende publiek kreeg waarvoor het was gekomen: een dominante zege van Max Verstappen. En toch, en toch… was het een mooie Nederlandse Grote Prijs. Met dank aan het grillige weer aan de Noordzee-kust, en, of je het nu leuk vindt of niet, de toch wel perfecte beheersing van alle mogelijke omstandigheden door Max Verstappen. De emotie bij de anders altijd koele Max op het eindpodium, toonde aan dat nooit alles op voorhand is gegeven.
(Foto: © Red Bull Content Pool/Getty Images)
De aanvang van de wedstrijd verliep wat chaotisch. Er was regen voorspeld, en de bui werd ook wel verwacht, maar alle rijders kozen desondanks voor slicks. Toen de regen inzette in de openingsronde werd het duidelijk dat de “intermediate” regenband de goede keuze zou zijn en stuk voor stuk druppelden de rijders dan ook de pits binnen, op uitzondering van Albon, Piastri, Bottas en Hulkenberg, die de bui ondergingen op hun slicks. Perez was één van de eersten om te wisselen en toen het stof optrok was het de Mexicaan die de Nederlandse Grand Prix leidde. Verstappen hield er echter een hels tempo op na en kwam al gauw de aansluiting zoeken. Maar tegen de tiende ronde helde de balans weer over naar de slick rijders.
Dat bracht een nieuwe wals aan pitstops aan de gang waarbij Verstappen besloot om nog voor Perez binnen te komen. Het was de zet die hem terug naar de leiding bracht. Even bleef Perez hopen op een aangekondigde nieuwe bui maar toen die uitbleef was de Mexicaan een van de laatsten om weer op slick over te schakelen. We schrijven dan nog maar ronde veertien en Verstappen leidde de dans, voor Perez en Alonso. Pas in de zestiende ronde zagen we een eerste safetycar interventie nadat Sargeant de rails opzocht. Het veld werd weer vrijgelaten in de 22ste ronde en Verstappen nam het hele veld opnieuw op sleeptouw terwijl in het peloton de positiegevechten losbraken. En zo kabbelde de wedstrijd verder naar de tweede ronde aan pitstops, soms onder een stralende zon, soms onder een dreigende hemel. Voor Leclerc was de lijdensweg ondertussen afgelopen. De Ferrari-rijder kende een zeer trage eerste stop in de regenbui (de banden lagen niet klaar!), beschadigde dan zijn voorvleugel met een tik op de baan, moest die laten vervangen tijdens zijn eerste reguliere stop en kwam daarna nooit meer in het stuk voor. De opgave werd bevolen. Verstappen kreeg de perfecte pitstop, verloor zelfs nooit de leiding en begon zijn voorsprong op Perez opnieuw uit te diepen. Alonso, ondanks een trage pitstop, bezette de derde plaats.
Een ultieme regenbui
Net toen leek alsof alles gespeeld was kwam er nog een allerlaatste regenbui. Een stevige regenbui. In de 61ste ronde gokten Perez, Hamilton en Russell al op een intermediate, nog voor de bui inzette. Toen het water uit de hemel viel in de 62ste ronde koos iedereen voor de “inters”…buiten Ocon, die full wet zette. Lang duurde het spelletje niet want na spins van Perez en Hamilton, was het een crash van Zhou in de Tarzan, die de safetycar en de rode vlag uit bracht. Een herstart werd gegeven door de organisatie, met nog zeven ronden op de teller en met een grid die werd aangevoerd door Verstappen, voor Alonso en Perez.
Inters voor iedereen bij de herstart achter safetycar. Een opzittende Alonso deed zijn best om druk te zetten maar wie ging er dit weekend iets in de weg leggen van Verstappen? Super Max maakte zich los, sloeg het gat en ging met bijna vier seconden voorsprong over de finish, voor Alonso en…Gasly, aangezien Perez nog van het podium viel door een penalty voor niet respecteren van de pitsnelheid. Sainz, Hamilton, Norris, Albon, Piastri en Ocon vervolledigden de puntentelling.
